På to hjul i Europa

Vi begynte med å sykle på ferie i Europa i 2012. Det vart åtte sjølvorganiserte turar før koronasommaren 2020 sette ein førebels stopp. I 2022 var vi tilbake på sykkelen. Vi har hatt mellom 7 og 12 sykkeldagar og (minst) ein reisedag i kvar ende på kvar av turane.

På denne sida finn du generelle tips, korte rapportar frå turane, kartreferansar  og lenker til rutene vi sykla.

Avstanden mellom Berlin og Praha er berre litt over 35 mil, men det er ikkje noko problem å få ein mykje lenger tur ut av det. Vi begynte med å sykle gjennom Spreewald og langs Spree til Bautzen, der vi hadde ein kviledag. Deretter kryssa vi eit høgdedrag over til Dresden, og følgde Elbe-Radweg til Praha. Vi hadde eigentleg tenkt å ta toget tilbake til Berlin, men var for seint ute med å bestille togbillettar. Det vart ekspressbuss på motorvegen i staden. Det var også vanskelegare enn venta å finne eit hotell i Berlin som kunne oppbevare sykkelaskane for oss, men det gjekk til slutt. 

Både Tyskland og Tsjekkia er flotte land å sykle i. Det er eit stort nettverk av imponerande godt merka sykkelvegar i begge land. Ruta gjekk i stor grad i nærleiken av elver og var ikkje særleg bakkete, men overraskande variert. 

Dei første fire åra var vi fire på tur. I 2016 var vi berre tre, etter at syster Heidi omkom i ei tragisk ulykke hausten før. 

Dag 1. Berlin – Neu-Helgoland (39 km)

Første etappe starta med sightseeing per sykkel i Berlin langs Mauerweg, der vi fekk med oss East Side Gallery før vi passerte Köpenick og Müggelsee på veg til idylliske Neu-Helgoland ved Spree. Vertinna samla på grisar. Ein av dei er avbilda.

Dag 2. Neu-Helgoland – Alt Schadow (66 km)

Turen gjekk gjennom skog (Spreewald) der trea stod på geledd, langs vatn og gjennom jordbrukslandskap, og vi klatra opp i eit tårn der vi fekk utsikt til Blocksberg. Lendet var flatt og lettsykla. Drøye 6 mil var derfor heilt greitt.

Dag 3. Alt Schadow – Burg (71 km)

Nå var vi tilbake på Spreeradweg. Vi sykla langs kanalar og på grusveg gjennom kulturlandskap. Det var eit eldorado for kanofart, med eigne sluser. Det var ikkje bruk for jakke: godt og varmt, og to ispausar. Den eine var i fine Lübbenau. Vi vart skuldige kaloriar. Overnatting i den hyggelege kanohavna i Burg.

Dag 4. Burg – Spremberg (62 km)

Vi sykla vidare på Spreeradweg. Dette var den store flomvolldagen, dels på grus, dels på asfalt. Ein eikeskog med eføy vekte beundring. Igjen gjekk vi på ein smell, og minst to av oss vart skuldige kaloriar også denne dagen. Det vart ein svipp innom gamlebyen i Cottbus - absolutt eit hyggeleg bekjentskap, og ikkje berre pga. pannekakene.

Dag 5. Spremberg – Bautzen (73 km)

Turen starta som dagen før, på flomvollar langs elva, men elles var det variert næringsveksemd å sjå. Vi passerte ein solcellepark og ein gjeng med vindmøller, eit kolkraftverk, eit militærområde, ein skurtruskar i aksjon (til stor glede for ein av karane), ein solsikkeåker og krytyr av ymse slag. Omsider vart det også nokre motbakkar – den siste biten til Bautzen, der ein velfortent kviledag venta. Bautzen er ein veldig flott by, og sidan dette er kjerneområdet for den sorbiske minoriteten, vart det også museumsbesøk. Interessant!

Dag 6. Bautzen – Dresden (82 km)

Dette var den lengste etappen, og det var ikkje noko sjakktrekk å legge den til ein sundag. Vi sleit med å finne ein open restaurant og måtte tære på nødprovianten. Vi sykla opp og ned, over jorde, gjennom skog og små landsbyar i kupert terreng. Vi fann ein lunsjstad 7 kilometer før Dresden, men da hadde vi sykla over sju mil og var både svoltne og tørste. 

Dag 7. Dresden – Bad Scandau (57 km)

Dette skulle vera ein relativt kort sykkeldag, men så rauk festet på sykkelveska til ein av karane, og dermed fekk vi oss ein rundtur i Dresdens sykkelbutikkar før vi kom oss vidare. Sykkelmessig var dagen rett og slett flott. Det var eit heilt anna turisttrykk langs Elbe-Radweg enn så langt på turen. Området blir kalla det saksiske Sveits, og ikkje utan grunn. Vi kompenserte for den ufrivillige slankekuren dagen før med å eta is tre gonger.

Dag 8. Bad Schandau – Ústí nad Labem (51 km)

Vi starta dagen med ein ferjetur over Elben og fin tur i flott natur mot grensa til Tsjekkia. På grenseovergangen stod eit gammalt Tsjekkoslovakia-skilt. Etter ei stund var sykkelvegen sperra, og vi måtte sykle i trafikk etter å ha kryssa elva på ein skikkeleg holk av ei kabelferje. Utruleg nok var omkjøringa godt merka. Det vart pannekaker til lunsj - laga på oppfordring på ein liten restaurant langs vegen. Dei hadde også nydeleg bringebær-lemonade. Overnattinga var på eit bryggeri, og vi naut det lokale brygget til tsjekkisk tradisjonsmat.

Dag 9. Ústi nad Labem – Mělník (80 km)

Dagen starta med montering og tilpassing av ny framskjerm til sykkelen min, etter at den gamle datt av dagen før. Vi hadde ein fin start på dagen langs elvebreidda. Vi fekk kjøre sykkel i trapper (igjen). Det vart lunsj i fine Litoměřice og ein sveip bortom Terezín (brukt som konsentrasjonsleir under krigen). Trugande skyer gjorde at vi droppa museet. Så kom regnet med torden og lyn, og vi fekk testa utstyret. Dagen vart avslutta med nydeleg middag, inkludert pannekaker, i Mělník.

Dag 10. Mělník – Praha (64 km)

Siste sykkeldag baud på ein variert tur gjennom natur og småbyar langs Vltava med fine sykkelvegar og to stistrekningar (den eine litt skummel) til glede for ein av karane. Det var også fleire sluser og elvekryssingar, samt eit par slott undervegs. På siste sykkeldagen nytta vi høvet til å ta ein øl til lunsjen. Det gjorde ikkje dei siste bakkane opp til hotellet lettare.

Dagen etter sette vi igjen kursen for Berlin. Vi brukte ein ekstra dag der til sightseeing per sykkel og ein ekskursjon til Tysklands største sykkelbutikk. Eit litt uventa problem oppstod da vi skulle ut til flyplassen: det var overraskande vanskeleg å få tak i ein bil som var stor nok til å romme oss og sykkelaskane.

Prologen starta på gardsplassen heime. Vi sette oss på syklane og trampa i veg i retning Kielferja. Vi tok ein øl medan vi venta på lugar, og åt ein betre middag i restauranten om kvelden. Det var deilig å sleppe alt maset med  å pakke syklar. Langt å foretrekke framfor å fly!

Vi sykla av ferja i Kiel dagen etter og sette kursen for det holsteinske Sveits. Hovuddelen av turen følgde eurovelo 10 frå Lübeck til Swinoujscie med nokre krusedullar, bl.a. på Rügen. Medan Holstein er ganske kupert, var ruta langs Austersjø-kysten i hovudsak flat. Det er mange fine byar i området - inkludert Stralsund, der vi hadde kviledag. 

Dette var den varmaste sykkelferien ever. Varme er ikkje vanlegvis noko problem i Nord-Tyskland, men dette var den kjempevarme sommaren 2018, og det prega turen på godt og vondt. Tre av oss vart dessutan leie av å sykle i sand. Med eldste nevø var vi igjen fire på tur.

Dag 1. Kiel – Niederkleveez (55 km)

Dagen starta med frokost på utsiktsdekket på Kielferja og slutta med ein Flensburger på det hyggelege ferjehuset ved Dieksee etter ein dag på ymse underlag, frå asfalt, via betong og grus til brustein. Vi sykla i flott og bølgande landskap gjennom det holsteinske Sveits, med åkrar, skog og sjøar. Pannekaker i den søte vesle byen Plön, omgitt av vatn på fleire kantar, var perfekt før den siste vesle biten til mål.

Dag 2 Niederkleveez - Lübeck (66 km)

Det vart ein varm og støvete dag på sykkelen, men det holsteinske Sveits er vakkert og baud dessutan på nokre bakkar til glede for den yngste og den eldste i turfølgjet. Vi starta dagen med å sykle langs idylliske Dieksee og Kellersee, og fann eit bakeri i Eutin. Derfrå gjekk ruta gjennom jordbrukslandskap, mykje på grusveg. Vel framme smakte ein kald øl godt. Vi fekk også tid til litt sightseeing før middag i Lübeck, ein riktig sjarmerande Hansaby.

Dag 3 Lübeck - Wismar (78 km)

Dette var den lengste dagsetappen, og det kjendest godt i beina. Vi valde bort kysten for å spare kilometer, og dermed vart det mykje skog (inkludert eit parti på humpete stig) og jordbruksland med vindmøller også denne dagen. Etter lunsj i Klutz nådde vi omsider kysten og kunne observere badelivet. Det var igjen skrekkeleg varmt og støvete, og overnattinga var ei kjempevarm loftsleiligheit utan aircon. Ingen vinnar!

Dag 4 Wismar - Bad Doberan (62 km)

Det meste av dagen sykla vi på eurovelo 10, som er godt merka. Vi fekk omsider bada, men konkluderte med at det var mykje mas for å få lauga seg. Den siste biten inn til Bad Doberan var riktig flott: sykkelveg langs smalspora jernbane som vi trudde var nedlagt, men da vi åt middag, tøffa det eit tog nesten gjennom restauranten (sjå bilde).

Dag 5 Bad Doberan – Marlow (69 km)

Bad Doberan er ein avstikkar frå eurovelo 10, men tilbake på ruta var vi plutseleg i ein stim av sykkelturistar. Fram til ferjeleiet i Warnemünde var det mykje dedikert sykkelveg. Så bar det rett til skogs. På slutten av dagen var det igjen jordbruk og vindmøller da vi sykla inn i landet mot Marlow. Der vart det middag på hotellet og ei lita utflukt om kvelden for å sjå på måneformørkinga. Veldig fint!

Dag 6 Marlow – Stralsund (58 km)

Vi hadde bestemt oss for kviledag i Stralsund, og måtte ta ein shortcut langs lokale og regionale sykkelruter for at dagsetappa ikkje skulle bli for lang. Dagen starta og slutta med cruising på fin asfalt. Men mellom det var det alt frå betong via grus til sand. Når ein ikkje trur det kan bli verre, dukkar det opp ein gammal kjerreveg med ganske grov stein. Vi sykla gjennom gamle kollektivbruk (med utkikkstårn) og gjennom skog. Der var det dårleg med lunsjstader, så den kom ei mil før mål. Stralsund er ein riktig hyggeleg by med eiga gjestehavn og mykje å sjå på.  

Dag 7 Stralsund – Sagard (52 km)

Dagen starta med ein ferjetur over til Rügen, Tysklands største øy. Det var ein lett sykkeldag, med mykje asfalt, berre litt betong gjennom nokre enorme kornåkrar, og eit par km i bushen på sandete underlag – til glede for den yngre garde. Det var omtrent som å sykle i ei sandkasse. Det var dessutan dårleg med lunsjstader, så vi måtte ta til takke med McDonalds, men vi tok det igjen med treretters middag på det hyggelege hotellet vårt. 

Dag 8 Sagard - Ketelshagen (58 km)

Rügen er flott, og nå var det tydeleg at vi var i eit ferieområde. Tidvis store turistmaskinar og enormt med trafikk (heldigvis sykkelveg). Men også tidvis veldig idyllisk, med ein del bulkar på terrenget. Ruta inkluderte ei sykkelferje på kanskje 50 meter i Seedorf, og da vi åt middag i Putbus, 5 km før mål, fekk vi også sjå det lokale damptoget Rasender Roland. Overnattinga i eit gammalt gudshus var ei oppleving. Det alter-native gjøkuret vrinska (ein liten hest kom ut).  

Dag 9 Ketelshagen - Greifswald (45 km)

Sykkelruta starta med ei strekke på ei gammal jernbaneline (alltid ein favoritt), deretter langs nokre jorde, så fin asfaltsykkelveg fram til ferja, og dermed sa vi takk for oss på Rügen. Tilbake på eurovelo 10 fekk vi igjen prøvd oss på stisykling, men vart etter kvart leie av å vera på jordet og tok ein snarveg. Dermed vart dette kortaste dagen. Etter ei kort sjarmøretappe langs kanalen frå Greifswald fann vi ferjehuset vi overnatta på. Vi hadde medvind og (i starten) overskya ver, så det var ein grei sykkeldag.

Dag 10 Greifswald - Wolgast (50 km)

Vi sykla vidare langs kysten, og fekk litt regn , heldigvis medan vi drakk kaffe og åt Kaiserschmarrn (opprivne pannekaker). Dagen baud også på solsikkeåkrar (alltid ein favoritt), ein fin ferjetur frå Freest til Peenemünde, og ikkje minst, turens kulturelle innslag: besøk på ubåtmuseum og rakettanlegg i Peenemünde. Det var riktig interessant og vel verdt eit besøk. 

Dag 11 Wolgast - Swinoujscie (58 km)

Siste dagen av turen var vi stort sett på Usedom, Tysklands nest største øy, men vi overnatta rett utanfor Swinoujscie i Polen. Dermed vart det ei grensekryssing på sykkel dette året også. Det vart mykje sand og grus også siste dagen, og humpar i skogen. 16 prosent stigning er ikkje min form for humor. Vi sykla langs ei 12 km lang sandstrand (turisthelvete), der det var veldig tett med syklistar, og overnatta ved ein idyllisk sjø.

Morgonen etter starta vi på heimvegen: sykkel til ferjeleiet i Swinoujscie, deretter båt til Ystad, der vi overnatta og tok tog vidare. Det vart ei ganske langdryg affære, bl.a. fordi det var buss for tog (som ikkje tok med syklar) på norskesida av grensa. Men vi slapp å pakke syklar.

Sykkelkart: Ostseeküsten-Radweg. Von Riga nach Lübeck. 1:85 000. Bikeline.

Fahrradkarte Kiel. Eckernförde bis Hohwacht. 1:75 000. grünes herz.

Lübeck und Umgebung. 1:75 000. ADFC. Fahrradkarte Rügen & Hiddensee. 1:75 000.

Denne turen starta same stad som den andre turen i 2013: på flyplassen i Wien (Schwechat). Men denne gongen sykla vi oppstraums i retning Wien, og sette deretter kursen for den tsjekkiske grensa. Vi var i Weinviertel på austerrisk side av grensa berre dei to første dagane. I Weinviertel hadde vi vore før, så vi visste at det var fint der, men det er ein del bulkar på terrenget.

Frå den austerrikske grensa sykla vi nordover i retning Brno, Tsjekkias nest største by, og vidare gjennom ein dal med kalksteinsgrotter til Olomouc.  Sidan bikka vi nordvestover, med kurs for Krkonoše og Tsjekkias høgaste fjell. Planen var eigentleg å sykle heilt til Praha, men sjukdom sette ein stoppar for det. Det vart derfor berre 9 sykkeldagar. Til gjengjeld vart det ein fjelltur til Sněžka.

Vi hadde litt meir varierande vêr enn året før, og regntøy kom godt med. Men sykkelvegane i Tsjekkia skuffa ikkje på denne turen heller. Tsjekkia er dessutan eit glimrande  pannekake-land, så alt låg til rette for ein bra tur.

Dag 1. Groß-Enzersdorf – Poysdorf, 76 km

Etter å ha tatt oss fram dei snaue 20 kilometrane til Groß-Enzersdorf etter ankomst Wien Schwechat dagen før, starta vi den første eigentlege sykkel-dagen med ein ganske drøy dagsetappe til Poysdorf via eurovelo 9. Det kjendest godt i mine bein, men ein flott tur, det var det. Dette var den store vindmølle-dagen. Vi sykla forbi solsikker og kornåkre, langs elver og over eit par høgdedrag. Eit par av bakkane var såpass bratte at eg måtte gå litt.

Dag 2. Poysdorf – Rajhrad, 74 km

Dagens etappe starta med ein solid frokost (3 speilegg per mann bør det jo minst vera!) og ei skikkeleg stigning. Weinviertel levde opp til namnet sitt, med vingardar både på austerriksk og tsjekkisk side av grensa. Turen vart litt lenger enn vi hadde tenkt, fordi sykkelruta på papirkartet frå 2013 viste seg å vera stengt med hengelås, og i forsøket på å finne ei alternativ rute tryna  vi nesten inn på ein motorveg og endte bokstaveleg talt på jordet. Vi kryssa den tsjekkiske grensa gjennom eit lite skogholt, etter å ha "oversett" eit skilt med INGEN ADGANG. Etter ei ispause i den fine byen Mikulov på tsjekkisk side tok vi ein frivillig motbakke for å sleppe å sykle i trafikk. Bonusen var fin utsikt.

Dag 3. Rajhrad – Skalní Mlýn, 52 km

Tredje etappe var overraskande lite slitsam. Sola skein og vi hadde nesten ikkje motvind. Vi kom oss tidleg avgarde og cruisa på flat og fin sykkelveg i retning Brno, der det vart pannekakestopp. Og for nokon pannekaker! (bilde). Heller ikkje tsjekkarane er flinke til å legge til rette for syklistar i samband med vegarbeid, så det gjekk trått å koma seg ut av Brno, men derfrå var det flott og godt merka sykkelveg langs elva Svitava (framleis eurovelo 9), som slynga seg i store meandersvingar. På slutten av dagen fekk vi ei strekke på ein kei, trafikkert veg, men ellers var det ein bra sykkeldag. Og vi tykte vi fortente ein Starobrno eller to før middag.

Dag 4. Skalní Mlýn – Olomouc, 66 km

Dette ville under normale omstende ha vore ein kremdag gjennom fantastisk flott natur, men regnet som silte ned la ein dempar på stemninga. Vi starta dagen med å sykle oppover langs elva Punkva forbi kalksteinsgrotter i eit naturreservat. Dette er eit ganske turistifisert område, men det var mest tsjekkiske turistar. Etter ein lang nedoverbakke på ein skogsbilveg kom vi kalde og våte fram til Plumlov, der vi fekk oss ein raus lunsjporsjon og varme i kroppen. Siste del av dagen gjekk på vegar som viste seg å vera meir trafikkerte enn vi trudde, men det hadde kanskje noko med vegarbeid og fredagsrush på motorvegen å gjera. I Olomouc venta ein sårt tiltrengt kviledag, som gjekk med til byvandring og klesvask. Olomouc er ein fin by og vel verdt eit besøk.

Dag 5. Olomouc – Zábřeh, 61 km

Dagens etappe skulle vore under 60 km, men det er ikkje alltid så lett å finne lunsj på ein sundag på desse sykkelturane, så det vart ein liten omveg om Mohelnice. Ruta var ganske flat og tildels svært idyllisk og følgde Morava-elva lauseleg på ein kombinasjon av grus, asfaltsykkelveg med midtstripe og småvegar. Det var pynteleg sundagstrafikk og greitt å sykle. Vi fekk ei lita regnskur på veg inn i Mohelnice, men det var berre eg som gadd å ta på regnklede. Sidan vart det ispause 5 km før mål.  

Dag 6. Zábřeh – Litomyšl, 55 km

Frå Zábřeh sykla vi nesten rett vestover i retning Litomyšl. Vi hadde ein flott start på dagen – kremføre på dedikert sykkelveg på ei nedlagt jernbaneline (alltid ein favoritt). Resten av ruta gjekk stort sett også på greie vegar gjennom mjukt bølgande landskap, bortsett frå ein kilometer med grise-trafikkert veg, men det var heldigvis nedoverbakke. Det var fin sykkeltemperatur på morgonen, men sjølvsagt begynte det å regne da vi skulle sykle oppover. Litomyšl er ein riktig søt liten by.

Dag 7. Litomyšl - Roudnička, 65 km.

Dagen starta i grått og relativt kjøleg ver, men det varsla regnet vart ikkje noko av. Ruta gjekk i småkupert terreng, mest på landsbygda. Men vi sykla gjennom mange sjarmerande små (lands)byar, og det vart kaffestopp i ein av dei – Vysoké Mýto. Lunsjen inntok vi i ein ølkjellar i Dašice, og den var fantastisk! Karane måtte også smake litt på det lokale ølet. Eg berre kontrollerte kvaliteten. Sidan vart det litt kei trafikkert veg og til slutt ein "snarveg" gjennom eit  skogholt fram til dagens overnattingsstad, ein golfresort utanfor Hradec Králové. Hotellet var bra det, og maten der var faktisk heilt utmerka.

Dag 8. Roudnička - Dvůr Králově nad Labem, 48 km.

Vi starta med å sykle dei få kilometrane inn til Hradec Králové og tok oss tid til ei lita sightseeingsrunde, før vi heldt fram langs Labe/Elben på dedikert sykkelveg – riktig flott, begge delar. Det var i det heile ein flott sykkeldag, godt og varmt og vakkert å sykle langs elva. Her var det også litt fleire syklistar, og nokon som gjekk på rulleskøyter. Ei strekning med brustein gjennom Kuks var rett nok ingen favoritt, men det var pent der. Vi avslutta med lunsj (inkludert øl!) i Dvůr Králové. Der vart vi henta med bil og kjørt til Jilemnice, der vi skulle ha ein "kviledag" - noko som i dette tilfellet berre betydde at vi ikkje skulle sykle.

I staden vart det ein tur på Sněžka, Tsjekkias høgaste fjell (1603 moh). For ein nordmann som er vant til at ein må gå til slike fjelltoppar var det litt overraskande at det gjekk gondolheis til toppen. Vi hadde tenkt å gå heile vegen, men måtte ta heis ein bit av turen oppover pga arbeid på den ruta vi hadde vald. Bremsemusklane fekk kjørt seg på veg ned igjen.  Utsikta var upåklageleg, og stigen opp gjekk i tett granskog – fascinerande (bilde).

Dag 9. Jilemnice – Mnichovo Hradiště, 69 km

Dag 9 av årets sykkelferie vart den siste på sykkel. Starten på dagen var ganske kupert, og inkluderte fleire motbakkar som var så bratte at eg måtte gå og nokre like bratte nedoverbakkar. Siste del av turen var slak og gjekk delvis langs elva Jizera - veldig flott. Her møtte vi fleire på sparkesyklar av den store typen, og kunne observere kanopadling på elva. Vi fekk eit par perfekt tima regnskurer medan vi åt lunsj og hadde is og kaffepause. Mnichovo Hradiště var også eit hyggeleg bekjentskap. På dette tidspunktet måtte eg kaste inn handkledet pga feber, og det vart derfor tog til Praha, der vi henta pappaskar eg hadde tinga på ein sykkelutleigebutikk til heimturen. 

Ruta finst på Alltrails [lenke].

Etter to års opphald pga. korona var det på'n igjen - denne gongen med heile 12 sykkeldagar. Vi sette ny rekord i turlengde (782 kilometer på min sykkelcomputer), men dagsetappane var lengre på Frankriketuren. Som i 2018 starta turen på gardsplassen heime. Det er noko befriande enkelt over å sykle ombord i ei ferje og sove seg fram til startpunktet – i dette tilfellet København. 

Danmark er kjent som eit godt sykkelland, men tilrettelegginga for oss syklistar var faktisk enda betre enn vi hadde venta på førehand. Ruta var eigenkomponert og følgde i varierande grad merka sykkelruter. Både dei regionale rutene og eurovelorutene var fine, sjølv om underlaget kunne vera litt ymse. Men også der vi sykla på tvers av merka ruter var det greitt å vera syklist. På smale vegar var det brei vegskulder til oss, og summe gonger også raud asfalt. Danske bilistar var stort sett veldig greie. 

Vi starta med å sykle sørvestover frå København, og var ganske heldige med vinden dei tre første dagane. Til gjengjeld fekk vi restane av varmebølgja frå Europa. Men så fekk vi vestavinden midt i mot over Lolland på dag 4 og delvis også på veg til Fyn på dag 5. På Fyn og spesielt på Jylland var det litt fleire bulkar på terrenget, men også meir variert natur, og vinden var i mindre grad ei plage. Vi sette pris på dei grøne "leveggane" mot vestavinden. Vi hadde to-tre dagar med regn og/eller kjøleg vêr, men elles var det fin sykkeltemperatur.

Bortsett frå motvinden svarte Danmark definitivt til forventningane, men gitt tekniske uhell og sjukdom i troppen burde nok (i etterpåklokskapens klare ljos) enkelte av etappene vore litt kortare. Vi blir heller ikkje yngre med åra.

Dag 1. København – Køge, 61 km

Dagen starta på DFDS-kaia i København i gråvêr. Med mange kryss å halde styr på, var det litt krevjande å navigere seg ut av sentrum. Da var GPS'n god å ha. Sidan følgde ruta eurovelo 7 meir eller mindre til Køge, ein riktig fin liten by. Overnattingsstaden låg litt utanfor Køge, så det vart middag på golfklubben.

Dag 2. Køge – Præstø, 52 km

Vi valde den kortaste ruta gjennom jordbruksland framfor den lengre ruta langs kysten, først og fremst på grunn av varmen. Det var flotte vegar å sykle på, med lite trafikk. Aberet var den store mengda småkryp som flaug gjennom lufta og festa seg til hud og klede. Dusj var heilt nødvendig. Men med tidleg start var vi tidleg framme i Præstø og kunne nyte ein betre middag på den lokale italenske restauranten og dessutan få med oss solnedgangen.

Dag 3. Præstø – Nysted, 67 km

Det var igjen meldt varmt, og vi var derfor tidleg igang. Det var ein flott start på dagen, på lite trafikkert veg til Vordingborg. Så fekk vi gleda av å sykle over Storstrømsbrua, ei 3-4 km lang bru mellom Sjælland og Falster. Heldigvis hadde vi sidevind. Deretter følgde ei transportetappe på god sykkelveg langs trafikkert veg, før vi avslutta sykkeldagen gjennom jordbruksland ned til Nysted. Det er ein veldig vakker by, men utan det store serveringstilbodet. Med 32 grader i skuggen orka vi ikkje gå langt.

Dag 4. Nysted – Nakskov, 58 km

Nå var den verste varmen over, men til gjengjeld hadde vi sterk motvind mykje av dagen. Det vart slitsamt i lengda. Men sykkelrutene var veldig fine, nå inkludert nokre strekningar på sti gjennom skogen og på grusveg. Vi såg også dådyr på ganske nært hald. Dei kvilte i kornåkeren. 

Dag 5. Nakskov – Odense, 95 km

Det var berre ein av oss som fullførte manndomsprøva og tok heile etappa. Vi to andre juksa og tok tog eit stykke, og kunne dermed berre notere oss for 68 km. Danskane er gode på sykkeltilrettelegging på tog også. Dagen starta med ein kort tur til Tårs og ferja, deretter sykla vi over tre bruer for å koma til Fyn. Med vinden midt imot var det inga udelt glede. Vi var på dette tidspunktet litt lei av flatt landskap og motvind, men grøftekantane var utruleg flotte i all sin blomsterprakt.

Dag 6. Odense – Fredericia, 65 km

Etter ein velfortent kviledag i Odense forlot vi Fyn og sette vi kursen mot Jylland. Det vart ein veldig variert sykkeldag: sykkelfelt langs trafikkert veg først og sist på dagen, småvegar, grusveg, og sti eit lite stykke. Det var fleire bakkar enn dei andre dagane, men det var ein velkommen variasjon. Og vinden var ikkje noko problem. Derimot var det dårleg med lunsjstader langs ruta, og vi måtte ty til nødproviant frå Coop. Vi avslutta dagen med tour de France på engelsk pub med påfølgjande middag på mongolsk restaurant, begge delar utmerka.

Dag 7. Fredericia – Jelling, 50 km

Den kortaste sykkeldagen så langt på turen skulle ha vore enda kortare, men to punkteringar førte til ein omveg til ein sykkelbutikk for å kjøpe slange og dekk. Det kom dessutan ei regnskur, med behov for på- og avkledning av regntøy. Til gjengjeld vart det to pannekakestopp, den eine var noko så sjeldan som ei lunsjpannekake. Vi overnatta på ei kro som også serverte kjempegod middag - veldig praktisk! 

Dag 8. Jelling – Kjellerup, 75 km

Det vart ein fin, men litt slitsam dag på sykkelen. Kombinasjonen av lang dagsetappe, mange bakkar, fleire omgangar med regn, motvind og nok ei punktering gjorde at det tok si tid å koma fram. Lunsjen var burger og cola på ein truckstopp langs vegen, og den energien trengte vi. Høgdepunktet på dagen var kremføre på den skæve bane, ei nedlagt jernbaneline, der vi hadde medvind og slak nedoverbakke, før vi avslutta dagen på ei anna nedlagt banestrekning. Alltid ein favoritt.

Dag 9. Kjellerup – Hobro, 70 km

Dette var den kaldaste dagen, og ullundertøyet kom fram. Både denne dagen og dagen før var vi delvis på eurovelo 3 Hærvejen, som både er vandre- og sykkelrute. På dette tidspunktet var favoritten slak nedoverbakke i skog eller med leplanting mot vestavinden. Overnattingsstaden var eit feriehus med utsikt over Mariagerfjorden – riktig flott, men eit stykke å gå for å få seg middag.

Dag 10. Hobro – Aalborg, 54 km

Den siste dagsetappa før kviledag nr 2 baud på noko av den flottaste naturen på denne sykkelferien. Vi sykla på sti gjennom eit naturreservat der ei elv slynga seg fram. Turen på Hærvejen gjennom skogen, inkludert ein heilt glimrande lunsjstad, var også eit høgdepunkt. Og Aalborg var eit overraskande hyggeleg bekjentskap. Men dagen starta ikkje så bra for den eine turdeltakaren som knekte kjedet og måtte til sykkelbutikken i Hobro før han fekk starta på dagens rute. Han logga 61 km.

Dag 11. Aalborg – Børglum, 74 km

Med fint vêr i sikte bestemte vi oss for å ta ein lang omveg og sette kursen mot vestkysten. Første del av dagen var rein cruising på fine sykkelvegar, inkludert ei gammal jernbaneline. Sidan fekk vi stifte bekjentskap med dansk masseturisme og fekk prøve å sykle i sand. Det vart det fine bilde av, men festleg var det ikkje! Vi fekk ei skikkeleg skur medan vi åt middag i Løkken, men kom turre fram.

Dag 12. Børglum – Hirtshals

Den siste sykkeldagen var også den stuttaste, men det var like greit, for det var meldt regn på kvelden. Endeleg fann vi solsikker. Slutten på dagen var ein flott tur på eurovelo 1 – ei fin blanding av asfalt, grus og sti, og vi fekk til og med havutsikt på eit punkt. Verten vår tipsa oss om ein glimrande restaurant.

På avreisedagen rakk vi ein tur på fyret i Hirtshals, før Superspeed tok oss til Larvik i løpet av nokre få timar. Derfrå var det berre å hoppe på toget heimover. Alt i alt fungerte logistikken på denne turen kjempefint.

Kart: Cykelkort Nordlige Jylland & Læsø, Cykelkort Østlige Jylland, Cykelkort Fyn, Cykelkort Nordlige Sjælland, Cykelkort Sydlige Sjælland. Alle 1:100 000. Nordisk korthandel, Scanmaps.dk.